dejavu

bu rüyayı ikinci görüşümdü.
kampüsteydim.akşam vaktiydi ama herkes ordaydı.bölümün karanlıkta olan bir köşesinde çardakta ders çalışıyordum.bir süre okuduğum şeye kafa yordum.yalnız olmadığımı farkettim.tanıdığım yüzler...onlar da ders çalışıyorlardı.önceki rüyama göre bir kişi daha eklenmişti.çok sevdiğim biri hem de.bir an kafamı kaldırdığımda onu gördüm.bana doğru geliyordu ,gülümseyerek.benim için süpriz olmuştu tabi.hemen kalkıp yanına gittim. birlikte çimlere uzandık.aramızda çok yeni bir hasret vardı.başlarda heyecan verici.dolayısıyla uzanıp sarıldığımızda hava ağırlaşmaya başlamıştı.büyük bir mutlulukla bakıyorduk birbirimize.çok uzun sürmedi...


gene çardaktaydım.karanlık bir sokağın tek lambası aydınlatıyordu ama insanlar gölge gibi görünüyordu.içim sıkılıyordu oradan ayrılmalıydım.aynı sokakta yalnız başıma yürüyordum şimdi.etrafta kimse yoktu.evime  gidiyordum.yolda iki tane sarhoş adam vardı.kavgaya tutuşmuşlardı çoktan. yanlarından hızlıca geçtim.beni farketmemişlerdi bile.eve gelmiştim. o'nu bekliyordum.adamların kavgaları şiddetlenmişti. korkuyordum.ya o'na bir şey olursa....

evin ışıklarını hiç açmamıştım.balkona çıktım.adamlar uzun bıçaklarla birbirlerine saldırıyorlardı.vücutlarının büyük kısmı kan olmuştu fakat aynı güçle saldırmaya devam ediyorlardı.korkum daha da artmış iyice sabırsızlanmaya başlamıştım.arkamı döndüğümde kavga eden adamlar evime girmiş üzerime doğru yürüyorlardı...

adamlardan biri bıçağı bana sapladığında gözümden bir kaç damla yaş düştü.yere yığıldığımı hissettim.aklımda sadece o vardı.bu kadar mıydı dedim.yüzü gözlerimin önünden hiç gitmiyordu.birbirimizi onca zaman bekleyip buluştuktan sonra...bu kadar mıydı gerçekten?aylar süren özlem sonsuz mu olacaktı şimdi?

ölüm aslında huzur veriyordu bir yandan.yorulmuşum.ama en çok yaşamak istediğim anlar elimden alınmıştı.kabullenemiyordum bir türlü.vücudum hafiflemişti ve kararıyordu  görüntüler...